“Bu romanı salt çocuklar için değil, ana-babalarla öğretmenler için de yazdım.” diyor Aziz Nesin; Şimdiki Çocuklar Harika’nın başında.

Neden bunu söyleyerek başladım yazıma? Hemen açıklayayım: Çünkü kitap “çocuk romanı” olarak nitelendiriliyor. Oysa bu kitap en az çocuklar için yazıldığı kadar büyükler için de yazılmıştır. Ve büyüklerin, küçüklere “Yapma” dediklerini kendilerinin yaptıklarını fark etmeleri, biraz daha gerçekçi ve akılcı olmaları gerektiğini belirtmektedir. Yani Aziz Nesin bu romanı biraz da çocukları “aptal” yerine koymamamız gerektiğini anlamamız için kaleme almıştır.

İlk baskısı 1967’de yapılan romanda çocukların gözüyle büyüklerin -deyim yerindeyse- “saçmalık”larını anlatılıyor. Yalanları, iki yüzlülükleri, eğitim alanındaki yanlışları… Aziz Nesin diyor ki: “Ben büyükmüşüm de, siz çocukmuşsunuz gibi davranmadım size. Kendim sizler gibi çocuk olamadığıma göre, sizleri de kendim gibi büyümüş saydım. Sizi çocuk yerine koymadım, büyümüşler yerine koydum, ama yine de çocuk olduğunuzu gözden uzak tutmamaya çalıştım.”
Biraz daha ayrıntı vermek gerekirse, kitap Zeynep ve Ahmet adında iki çocuğun mektuplaşması şeklinde kaleme alınmış. Ve çocuklar birbirlerine yaşadıklarını, sınıflarında olanları, arkadaşlarını, evlerinde olanları anlatıyor. En sonunda da Aziz Nesin’in çocuklara mektubu var.

Yaklaşık 200-250 sayfalık, bir oturuşta bitirilebilecek türden bir kitap. İçinde resimler de var (ki bu vesileyle resimleyenin adını da verelim: Semih Poroy). Yeterince akıcı üsluba sahip ve Aziz Nesin kitabı çocuklara yazdığının hassasiyetinde, gayet anlaşılabilir bir dil kullanmış.

Romanda bir söz vardı ki çok hoşuma gitti, söylemeden edemeyeceğim. Sonlara doğru karşılaştım: “Kazanmamak, kaybetmek demek değildir.” Hayatta bazı sözler vardır bence, çerçevelenip duvara asılmalıdır. Bu da onlardan bir tanesi sanırım.

Tüm bunları söyledikten sonra şunu da ekleyelim ve yazımızı bitirelim. Kitabın telif hakkı Nesin Vakfı’na aittir ve gelirlerinin gittiği yer de burasıdır.

SANATT.com Puanı: Okunabilir