Bir söyleşi esnasında kendisini tanıma fırsatı bulduğum ve yazmayı tercih olarak değil bir zorunluluk olarak gördüğünü açıklayan adam:

Güven Adıgüzel.

Mevzu bahis ise onun bir kitabı: Yoksulluk Şarkıları.

Aslına bakılırsa; kitabı okuyalı epey oluyor. Belki okuduktan hemen sonra bu yazı yazılmalı idi. Geç mi kaldım yoksa? Olsun. Kitapla ilgili hatırladıklarım azalsa da hissiyatımda çok fazla değişiklik olmadı. Şunu da ekleyelim: Güzel şeyler yapmak ve güzeli geç de olsa anlatmak onu hiçleştirmekten yeğdir.

İlk baskısı Ekim 2012’de yapılan Yoksulluk Şarkıları yazarın ikinci kitabı. Deneme türündeki eser iki bölümden oluşuyor: Yeryüzü Notları ve Çete Yazıları.

Henüz ilk sayfalarda yazarın biyografisini okurken faklı birisiyle karşı karşıya kaldığımız belli oluyor. Okumaya devam edelim. Hep gurbette olanlara ithaf edilmiş kitap. Ne güzel. Ardından Fethi Gemuhluoğlu’ndan bir çeşit girizgâh. Sonra yeryüzü notlarına göz atıyoruz. Karşımıza Rachel Corrie çıkıyor, karşımıza Yaşar Usta, karşımıza Hanzala çıkıyor. Kitabın diğer bölümüne nazaran deneme türüne daha yakın yazılar da var. Bazen de bir hikâye okuyormuş gibi oluyorsunuz. Derken gözümüz çete yazılarına varıyor bu yolculukta. Burası daha çok portrelere ayrılmış. Kimler yok ki: Muhammed Ali’den Malcolm X’e; Neşet Ertaş’tan Orhan Gencebay’a… Ve son olarak bir Osman Konuk şiiri. Veda zamanı diyoruz. Helalleşip ayrılıyoruz.

Bu kez bizim yazımızın veda zamanı yaklaşıyor.

Okunmalı mı bu kitap? Kesinlikle. Yaralarımız, dertlerimiz benziyor birbirine. Tanıdık/tanımamız gereken yüzlerden, tanıdık/tanımamız gereken acılardan bahsediliyor. Dünyaya alışamayan, dünyanın düzenine tüküren bir adamın karaladıkları… Kayıtsız kalamayız tüm bunlara. Güven Adıgüzel’in üslubuyla söylersek; demir leblebilerden tatmamız, sağlı sollu kroşelere maruz kalmamız gerekiyor. Bizim için… İnsan kalabilmek adına…

Son söz niyetine kitaptan bir alıntı:

“Şimdi bana hayatı yeniden yaşama fırsatı verseler, ah Enzio!
Âşık olur ve güneşin batışını seyrederdim sadece.
Hayat yalnızca, tek bir kuytu köşe bıraksaydı bize eğer…” (sayfa 70)

*ADIGÜZEL, Güven(2012). Yoksulluk Şarkıları, Guguba Yayınları, İstanbul.